แม่น้ำเป็นทั้งแหล่งอาหาร เป็นเส้นทางคมนาคมที่สำคัญในสมัยสังคมเกษตรกรรม เป็นแหล่งน้ำสำหรับอุปโภคบริโภคในครอบครัว เมื่อมีการเพิ่มขึ้นของประชากร ตลอดจนการขยายตัวทางเศรษฐกิจและอุตสาหกรรม การเกษตรที่เคยอาศัยธรรมชาติเปลี่ยนเป็นระบบชลประทานแบบเร่งรัดเพื่อเพิ่มปริมาณผลผลิตต่อหน่วยพื้นที่ ทำให้แหล่งน้ำต่างๆต้องรับบทบาทในการรองรับของเสียจากแหล่งกำเนิดต่างๆเพิ่มมากขึ้น แหล่งน้ำที่เป็นสายเลือดหลักของประเทศและมีประชากรอยู่อย่างหนาแน่นหากมองย้อนกลับเปรียบเทียบกับคุณภาพของแหล่งน้ำเหล่านี้ในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา ดังนั้นถ้าไม่มีมาตรการในการใช้ทรัพยากรน้ำให้เหมาะสมก็จะส่งผลกระทบต่อการใช้ประโยชน์จากแหล่งน้ำ นอกจากจะเกิดปัญหาการขาดแคลนน้ำแล้ว ปัญหามลพิษจากภาวะน้ำเน่าเสียก็จะทวีความรุนแรงในขณะเดียวกัน ทรัพยากรน้ำที่มีจำกัดและผันแปรอย่างมากโดยเฉพาะสถานการณ์โลกร้อน ในฤดูฝนน้ำมีมากเกินไปจนเกิดอุทกภัย ส่วนในฤดูแล้งน้ำมีน้อยจนขาดแคลน ความเสียหายจากน้ำท่วมที่เพิ่มขึ้นและความต้องการใช้น้ำที่เพิ่มขึ้นจากการพัฒนา ทั้งภาคเกษตรกรรมและอุตสาหกรรมเพื่ออุปโภคบริโภคและเพื่อการผลิตพลังงาน น้ำจึงมีความสำคัญยิ่งต่อมนุษย์และความสมดุลและยั่งยืนของระบบนิเวศน์ การจัดการทรัพยากรน้ำแบบบูรณาการรวมถึงการใช้ทรัพยากรอันมีค่านี้อย่างเหมาะสมจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่ง ทั้งการศึกษาความเหมาะสม การออกแบบ การควบคุมการก่อสร้าง การติดตามและประเมินผลโครงการ การประชาสัมพันธ์และพัฒนาการมีส่วนร่วมการให้คำปรึกษาเชิงนโยบายให้แก่หน่วยงานที่ดูแลทรัพยากรน้ำในระดับประเทศ รวมถึงการสร้าง ติดตั้ง ดูแลและบำรุงรักษาเครื่องมือและระบบที่ช่วยตัดสินใจเพื่อให้การจัดการและการใช้น้ำมีประสิทธิภาพและเป็นธรรม ความสำคัญของทรัพยากรน้ำ 1.ใช้สำหรับการบริโภคและอุปโภค เพื่อดื่มกิน ประกอบอาหาร ชำระร่างกาย ทำความสะอาด ฯลฯ 2.ใช้สำหรับการเกษตร ได้ แก่ การเพาะปลูก เลี้ยงสัตว์ แหล่งน้ำเป็นที่อยู่อาศัยของปลาและสัตว์น้ำอื่น ๆ ซึ่งคนเราใช้เป็นอาหาร 3.ด้านอุตสาหกรรม ต้องใช้น้ำในกระบวนการผลิต ล้างของเสีย หล่อเครื่องจักร และระบายความร้อน ฯลฯ 4.การทำนาเกลือ โดยการระเหยน้ำเค็มจากทะเล หรือระเหยน้ำที่ใช้ละลายเกลือสินเธาว์ 5.น้ำเป็นแหล่งพลังงานในการผลิตกระแสไฟฟ้า 6.เป็นเส้นทางคมนาคมที่สำคัญ แม่น้ำ ลำคลอง ทะเล… Continue reading การพัฒนาและจัดการทรัพยากรแหล่งน้ำอย่างยั่งยืน